تدوین یافته است  کتا فوق پژوهشی درباره روزه و وظایف روزه‏داران است. نویسنده، روزه را عبادتی ناآشکار می‏داند که در آن ایده‏ها و عقیده‏های راستین آدمی تجلی می‏یابد وماه رمضان را ماه خدا و ماه برکات می‏داند. وی در چهار فصل، با بهره‏گیری از روایات،نخست به جایگاه روزه در بین تمامی ادیان و مذاهب اشاره می‏کند و فلسفه وجوب روزه در اسلام را، رسیدن به تقوا در زمینه‏های مختلف می‏داند، و بر این باور است که روزه در تندرستی انسان نیز نقشی اساسی ایفا می‏کند. علاوه بر آن، عقیده به آخرت را در دلها زنده می‏کند و موجب پاکسازی دل از زنگار گناه می‏گردد. مؤلف عوامل تضعیف این فرضیه الهی را، افکار ناپسند، لقمه حرام، سخن چینی، عاق والدین، دروغ و غیبت، تکبر و غرور و بدخلقی می‏داند و می‏گوید: در پرتو ولایت و قرائت قرآن و توبه و استغفار و دعا و توسل می‏توان از کمالات روزه بهره بیشتری برد و در پایان به اهمیت شب قدر و عید فطر اشاره شده است.